Στην Ομοιοπαθητική, όπως προαναφερθήκαμε, δεν υπάρχει αντιστοίχιση φαρμάκου με ασθένεια. Δηλαδή, δύο γάτοι με άσθμα για παράδειγμα, δεν θα θεραπευτούν με το ίδιο φάρμακο απαραίτητα.
Ο ομοιοπαθητικός κτηνίατρος, αφού εξετάσει το ζώο κλινικά με λεπτομέρεια, παίρνει απο τον ιδιοκτήτη ένα πλήρες ιστορικό, στο οποίο θα εξακριβώσει και θα καταγράψει όλα τα συμπτώματα του ζώου, σωματικά και ψυχοδιανοητικά. Με αυτό τον τρόπο, προσλαμβάνοντας πληροφορίες για τον εντελώς μοναδικό τρόπο με τον οποίο πάσχει το ασθενές ζώο, θα χορηγήσει αγωγή, έτσι ώστε να θεραπεύσει το ζώο σαν σύνολο, και όχι απλά να ανακουφίσει κάποια από τα συμπτώματα του.
Για να συμπληρώσουμε το παραπάνω παράδειγμα, οι δύο γάτοι με άσθμα, πάσχουν με διαφορετικό τρόπο και χρειάζονται διαφορετική αγωγή, επειδή ο ένας χειροτερεύει με την υγρασία, ενώ ο άλλος χειροτερεύει π.χ. με τον ξηρό, ζεστό καιρό. Επίσης, ο ένας πιθανό να έχει μεγάλη ανάγκη τα χάδια και την παρέα, ενώ ο άλλος να θέλει την ησυχία του.
Αυτά τα δύο ζώα θα λάβουν διαφορετική αγωγή στην ομοιοπαθητική ενώ στην δυτική ιατρική, πολύ πιθανόν να έπαιρναν την ίδια. Έτσι, λοιπόν, με την Ομοιοπαθητική θεραπεύονται ολιστικά οι ασθενείς, όποια κι αν είναι η ασθένεια τους (οξεία ή χρόνια):
- Αυτοάνοσα νοσήματα π.χ. λύκος
- Αλλεργίες
- Επιληπτικές κρίσεις
- Υπογονιμότητα
- Σακχαρώδης διαβήτης
- Όγκοι
- Άσθμα
- Ακράτεια ούρων ή κοπράνων
- Πυόμητρα
- Αρθρίτιδα
- Αιμορραγική διάθεση
- Αγαλαξία
- Μαστίτιδα
και άλλα πολλά.
Στα οξέα περιστατικά, και πάλι ο ομοιοπαθητικός κτηνίατρος καταγράφει το ιστορικό της ασθένειας και εξετάζει κλινικά το ζώο για να εντοπίσει τα ιδιαίτερα συμπτώματα που θα οδηγήσουν στο σωστό φάρμακο, σε συνδυασμό με την αιτιολογία π.χ. τραυματισμός, επιδημία γρίπης, δηλητηρίαση, κατανάλωση χαλασμένης τροφής κ.λ.π.